In het geval dat een Nederlandse eigenaar die in Nederland woont maar een tweede huis in Frankrijk bezit, overlijdt hebben de erfgenamen een aantal plichten te vervullen.
Zo moet er aangifte worden gedaan bij de Franse fiscus. De erfgenamen hebben hier een jaar na overlijden de tijd voor. Dit lijk redelijk lang maar voor dat alles is geregeld zijn er vaak al een behoorlijk aantal maanden gepasseerd. Het huis moet ook op naam worden gezet van de erfgenamen via een Franse notaris (attestation de propriété). Wie de erfgenamen zijn wordt in principe bepaald door het Nederlandse erfrecht. De Franse notaris zal vragen om een verklaring van erfrecht. Dit kan zijn een Europese verklaring van erfrecht die door een Nederlandse notaris wordt opgemaakt. Vraag vooraf naar de kosten. Vaak is een gewone verklaring van erfrecht die daarna beëdigd vertaald moet worden naar het Frans, een goedkopere oplossing.
De Franse notaris zal ook vragen om een waarde-taxatie van het huis op moment van overlijden.
Er zijn verschillende methoden die kunnen leiden tot een waardebepaling. Wel staat vast dat men het niet zelf kan bepalen. De waarde-vaststelling moet geschieden door een deskundige. De meest degelijke is een taxatie door een erkende makelaar, maar het nadeel hiervan is dat er behoorlijke kosten aan zijn verbonden. De erfgenamen kunnen ook voor een ander methode kiezen: ze kunnen een notaris vragen om een reële schatting te maken. Ook kunnen ze in het kader van een mogelijke verkoop een waardebepaling laten doen door bijvoorbeeld twee makelaars. Hier zijn geen komsten aan verbonden. Opgemerkt moet worden dat er een verschil is tussen de vraagprijs en de werkelijke economische waarde.
Indien de Franse fiscus van mening is dat de waarde te laag is geschat zal de fiscus moeten aantonen dat de opgegeven waarde niet reëel is.
Let wel: de Franse fiscus wil direct afrekenen na aangifte. Dus ook al wordt het huis niet meteen verkocht, de erfgenamen moeten direct de successierechten betalen. Uitstel van betaling is niet mogelijk. Twijfelen de erfgenamen over de hoogte van de erfenis dan kan men er voor kiezen de erfenis te verwerpen of om benificiair te aanvaarden. Benificiair aanvaarden houdt in dat eerst de erfenis beschreven wordt; zijn de schulden hoger dan de opbrengsten dan kan men alsnog de erfenis verwerpen.